Pałac Blachernae

Pałac Blachernae to fascynujący zabytek bizantyjskiej architektury cesarskiej. Zbudowany w VI wieku i rozbudowany przez cesarza Aleksego I Komnena w XI wieku, stanowił główną rezydencję cesarską w okresie dynastii Komnenów i Paleologów.

Ściany pałacu zdobiły marmury, malowidła i mozaiki, a podłogi wykonano z kamienia z kolorowymi marmurowymi wzorami. Kompleks pałacowy obejmował wspaniałą salę tronową oraz tzw. 'Więzienie Anemasa' - 14 komnat będących częścią konstrukcji pałacu.

Przeniesienie rezydencji cesarskiej do Blachernae miało symboliczne znaczenie, podkreślając rolę cesarzy jako ziemskich przedstawicieli Boga.